حرکات تصادفی(۲)

لگدزدن

لگدزدن در حالت خوابيده به پشت (طاق‌باز). تلن و همکاران او وضعيت و زمان‌بندى لگدزدن اطفال را وقتى به پشت دراز کشيده‌اند تحليل کرده‌اند (تلن، ۱۹۸۵؛ تلن و فيشر،۱۹۸۳؛ تلن، رايدلى جانسون و فيشر، ۱۹۸۳). آنها همچنين فعاليت عضلانى را در پاها هنگام لگدزدن در حالت خوابيده به پشت ثبت کردند. تلن به اين نتيجه رسيد که لگدزدن اطفال به‌طور موزون انجام مى‌شود و داراى الگويى هماهنگ است. مفصل‌هاى ران، زانو، قوزک پا با يکديگر عمل مى‌کنند. حرکت لگدزدن داراى چهار مرحله است:

۱. مرحلهٔ خم‌شدن مفصل‌ها؛

۲. مرحلهٔ مکث؛

۳. مرحلهٔ بازشدن مفصل‌ها به جلو؛

۴. مرحلهٔ زمانى بين هر بار لگدزدن.

اين امر مشابه وضعيت و زمان‌بندى قدم برداشتن بزرگسالان است و زمان بين دو بار لگدزدن نيز مشابه مرحلهٔ ايستادن در راه رفتن است .

موقعى که طفل سريع‌تر لگد مى‌زند، فاصلهٔ زمانى بين دو لگد زدن کاسته مى‌شود، در حالى که ساير مراحل داراى زمان قبلى خود هستند. همين‌طور موقعى که بزرگسالى سريع راه مى‌رود، زمان مرحلهٔ تکيه کردن روى يک پا کمتر مى‌شود، در حالى که تاب دادن پاها به جلو از نظر زمانى يکسان است. الگوى استفاده از ماهيچه‌ها هنگام لگدزدن نيز هماهنگ است. بعضى از اوقات، طفل فقط با يک پا لگد مى‌زند و گاهى نيز به‌طور متناوب از هر دو پا استفاده مى‌کند، درست مانند بزرگسالى که با هر دو پا راه مى‌رود. حتى کودکان زودرس نيز لگدزدن در حالت خوابيده به پشت را به شکل هماهنگ انجام مى‌دهند (هريزا، ۱۹۸۶).

لگدزدن کودک در حالت خوابيده به پشت شبيه به قدم برداشتن بزرگسالان است، ولى کاملاً يکسان نيست. زمان لگدزدن اطفال از يک لگد به لگد بعدى بيشتر متغير است. آنها همچنين سعى مى‌کنند مفاصل خود را يک‌باره باهم به حرکت وادارند و اين عمل به ترتيبى که در راه رفتن است ديده نمى‌شود. اطفال همچنين سعى مى‌کنند عضلات خم‌کننده و راست‌کنندهٔ اندام را با يکديگر فعال سازند که به آن 'هم‌انقباضي' گفته مى‌شود. قابليت انعطاف‌ قوى‌تر است، لذا پا حرکت مى‌کند. در حالى که بزرگسالان با استفاده از خاصيت 'عصبى شدن دو سويه' (reciprocal innervation) عضلات خم‌کننده را منقبض و عضلات بازکننده را آرام مى‌سازند. در اين حالت عضلات عمل‌کننده منقبض مى‌شوند و عضلات مخالف، آرام و در حال استراحت بوده، هماهنگ عمل مى‌کنند و مفاصل به ترتيب حرکت مى‌کنند، لذا مى‌بينيم که لگدزدن اطفال هماهنگ است ولى کاملاً همانند راه رفتن بزرگسالان نيست. در پايان سال اول زندگي، کودکان حرکت مفاصل ران، زانو و قوزک پاى خود را به‌طور متناوب آغاز مى‌کنند و مانند قبل همراه ران خود يکباره به آنها حرکت نمى‌دهند. لگد زدن با پاها به‌طور متناوب يا هر دو پا به‌طور هم‌زمان بعد از شش‌ماهگى آشکار مى‌شود و نشان‌دهندهٔ آن است که اطفال حرکات دو پا را با يکديگر هماهنگ مى‌کنند.