تغییرات رشدی در مهارت لی‌لی کردن

تغييرات رشدى در مهارت لى‌لى کردن

تغييرات رشدى در مهارت لى‌لى کردن بسيارى از اصول مکانيکى که در پرش به‌کار مى‌رود، در لى‌لى نيز وجود دارد. رابرتن و هالورسون (۱۹۸۴) جدول زير را در زمينهٔ سطوح رشدى مهارت لى‌لى پيشنهاد کردند. هالورسون و ويليامز (۱۹۸۵) اين ترتيب را اصلاح کرده، به آن اعتبار بخشيدند. اين نويسندگان از روش يا رويکرد جزئى استفاده کردند، لذا سطوح مختلف عمل دست‌ها و پاها را به‌‌طور جداگانه شناسايى نمودند. آنها ۴ سطح براى حرکت پا و ۵ سطح براى حرکت دست پيشنهاد کردند. توجه داشته باشيد که مراحل پائين‌تر، ويژگى‌هاى لى‌لى ابتدايى را و مراحل بالاتر، ويژگى‌هاى لى‌لى پيشرفته را تشريح مى‌کنند.

تعداد کمى از کودکان زير ۳ سال مى‌توانند لى‌لى کنند (بيلي، ۱۹۲۹؛ مک کاسکيل و ولمن، ۱۹۳۸). روانشناسان رشد اغلب سال‌هاى پيش از دبستان را زمان کسب مهارت لى‌لى مى‌دانند (گاتريج، ۱۹۳۹؛ سين کلر، ۱۹۷۳؛ ويليامز، ۱۹۸۳). با اين حرکات هالورسون و ويليامز (۱۹۸۵) دريافتند که بيش از نيمى از کودکان (۳، ۴ و ۵ ساله) در حرکات دست‌ها و پاها در مرحلهٔ ۲ قرار دارند. ضمناً آنها مشاهده کردند در تعداد کمى از کودکانى که به راحتى مى‌توان آنها را در سطوح پيشرفته طبقه‌بندى کرد، لى‌لى با پاى غير برتر در سطح پائين‌ترى از لى‌لى با پاى برتر قرار داشت. تصوير زير نشان مى‌دهد که وقتى از کودکان خواسته شد تا با پاى غير برتر لى‌لى کنند، بسيارى از آنها در مرحلهٔ اول قرار داشتند، در مقايسه با وقتى که با پاى برتر لى‌لى مى‌کردند. تعداد بسيار کمى از کودکان در لى‌لى کردن با يکى از دو پا در مرحلهٔ بالاتر از مرحلهٔ ۲ قرار داشتند. اگر کودکان اين تحقيق، نمايندهٔ گروه سنى خود باشند، مهارت لى‌لى در سنين بعد از ۵ سالگى بهبود مى‌يابد.

چرا حرکت کودکان از يک سطح رشدى لى‌لى به سطح ديگر پيشرفت مى‌کند؟ محققان متعددى براى پاسخ به اين سؤال از طريق آزمايش نيروى فردى در لى‌لى تلاش و تحقيق کرده‌اند (گتچل و رابرتن، ۱۹۸۹؛ رابرتن و هالورسون، ۱۹۸۸). توجه داشته باشيد که در مرحلهٔ ۲، لى‌لى کننده کاملاً با کف پا فرود مى‌آيد و پاى متحرک را همچنان بالا حفظ مى‌کند. در مرحلهٔ ۳، لى‌لى کننده فرود ملايمى دارد (خم شدن بيشتر پا به‌منظور فرود توأم با احتياط، و بازشدن آن براى کَندن بعدى بدن از زمين) که با حرکت پرتابى پاى متحرک همراه است. محققان تأکيد کردند که نيروى فرود در مرحلهٔ ۲ لى‌لى به‌طور قابل ملاحظه‌اى افزايش مى‌يابد، در حالى که در مرحلهٔ ۳ اين نيرو به‌طور تدريجى افزايش مى‌يابد. به‌منظور فرود نرم احتمالاً دستگاه عصبى - عضلانى قبل از فرود براى تنظيم نيروى فرود خود را آماده مى‌کند. شايد وقتى کودکان مرحلهٔ ۲ لى‌لى را کسب کردند، توانايى پرتاب بدن به بالا و حرکت دادن سريعتر آن افزايش يابد. ضمناً افزايش وزن بدن احتمالاً موجب افزايش نيروى فرود مى‌گردد. به محض اينکه اندازهٔ نيروى بدن به مرحلهٔ اساسى برسد که براى فرود خطرناک باشد، دستگاه عصبى - عضلانى حرکات لى‌لى را تغيير داده، به کودک اجازه مى‌دهد يک فرود مطمئن داشته باشد. به اين ترتيب، کودکان به سطوح بعدى رشد حرکتى پيشرفت مى‌کنند.