بس نظر تیز که تقدیر کرد

بس نظر تیز که تقدیر کرد		تا رخ زیبای تو تصویر کرد
روی تو عقلم صدف عشق ساخت		چشم تو جانم هدف تیر کرد
نرگس جادوت دل از من ربود		گفت که این جادوی کشمیر کرد
جادوی کشمیر نیارد همی		پیش تو یک مسله تقریر کرد
زلف تو باز این دل دیوانه را		حلقه درافکند و به زنجیر کرد
هر که سر زلف تو در خواب دید		کافریش عشق تو تعبیر کرد
با سر زلف تو همه هیچ بود		هرچه دلم حیله و تدبیر کرد
کفر از آن خاست که در کاینات		کوکبه‌ی زلف تو تأثثیر کرد
زلف تو اسلام برافکنده بود		لیک نکو کرد که تاخیر کرد
مرغ دلم تا که زبون تو شد		قصد بدو عشق زبون گیر کرد
در ره عشق تو دلم جان بداد		تا جگر سوخته توفیر کرد
ناله‌ی شبگیر من از حد گذشت		چند توان ناله‌ی شبگیر کرد
کس بنداند که دل عاشقم		در ره عشق تو چه تقصیر کرد
لاجرم اکنون چو به دام اوفتاد		دانه‌ی جان در سر تشویر کرد
بر دل عطار ببخشای از آنک		روز جوانیش غمت پیر کرد