جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

گاه لاف از آشنایی می‌زنیم


گاه لاف از آشنایی می‌زنیم    گه غمش را مرحبایی می‌زنیم
همچو چنگ از پرده‌ی دل زار زار    در ره عشقش نوایی می‌زنیم
از دم ما می بسوزد عالمی    آخر این دم ما ز جایی می‌زنیم
ما مسیم و این نفس‌های به درد    بر امید کیمیایی می‌زنیم
روز و شب بر درگه سلطان جان    تا ابد کوس وفایی می‌زنیم
پادشاهانیم و ما را ملک نیست    لاجرم دم با گدایی می‌زنیم
ما چو بیکاریم کار افتاده را    بر طریق عشق رایی می‌زنیم
خوان کشیدیم و دری کردیم باز    سالکان را الصلایی می‌زنیم
نیستان را قوت هستی می‌دهیم    خویش‌بینان را قفایی می‌زنیم
اندرین دریا که عالم غرق اوست    بی دل و جان دست و پایی می‌زنیم
ماجرای عشق از عطار جو    تا نفس از ماجرایی می‌زنیم


همچنین مشاهده کنید