ای خرد را زندگی جان ز تو

ای خرد را زندگی جان ز تو		بندگی از عقل و جان فرمان ز تو
هر زمان قسم دل پر درد من		صد هزاران درد بی درمان ز تو
گر ز من جان می‌بری از یک سخن		باز یابم بی سخن صد جان ز تو
من نیم اما همه زشتی ز من		تو نه‌ای اما همه احسان ز تو
پای از سر کرده سر از پای چرخ		مانده بس حیران و سرگردان ز تو
قطره‌ی اشکم که آن را نیست حد		هست در هر قطره صد طوفان ز تو
روز و شب بر جان من درد و دریغ		چند بارد بی‌تو چون باران ز تو
یوسف عهدی برون آی از حجاب		تا برون آیم ازین زندان ز تو
ذره ذره در زمین و آسمان		چند خواهم داشتن دیوان ز تو
با عدم بر جمله و پیدا بباش		تا شود هر دو جهان پنهان ز تو
تو نقاب از چهره برگیری بس است		خلق خود گردند جان افشان ز تو
وارهان عطار را یکبارگی		تا بسوزد این دل بریان ز تو