ای صد هزار عاشقت از فرق تا به پای

ای صد هزار عاشقت از فرق تا به پای		پنهان ز عاشقانت رویی به من نمای
آب رخم مبر ز دو جادوی پر فریب		قوت دلم بده ز دو یاقوت جانفزای
اندر هوای روی تو ای آفتاب حسن		تا کی زنم چو ذره‌ی سرگشته دست و پای
چون سایه‌ای فرو شدم از عشق تو به خاک		ای آفتاب جان من از قعر جان برآی
بر کارم اوفتاد ز زلف تو صد گره		بگشای کارم از سر زلف گره‌گشای
بردی دلم به زلف و دلم بوی می‌برد		از حلقه‌های آن شکن زلف دلربای
دور از رخ تو زلف تو در غارت دلم		بر روی اوفتاد و شکن یافت چند جای
عطار رفت و دل به تو بگذاشت و خاک شد		تا روز حشر باز ستاند ز تو جزای