پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا
ما رخت خود به گوشهی عزلت کشیدهایم
|
همچنین مشاهده کنید
- ما گر چه در بلندی فطرت یگانهایم
- حجاب جسم را از پیش جان بردار ای ساقی
- زهی رویت بهار زندگانی
- شرح دشت دلگشای عشق را از ما مپرس
- خجلت ز عشق پاک گهر میبریم ما
- یاد رخسار ترا در دل نهان داریم ما
- ما گر چه در بلندی فطرت یگانهایم
- یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا
- سیراب در محیط شدم ز آبروی خویش
- کو جنون تا خاک بازیگاه طفلانم کنند؟
- ز خار زار تعلق کشیده دامان باش
- به تنگ همچو شرر از بقای خویشتنم
- نه گل، نه لاله درین خارزار میماند
- میکند یادش دل بیتاب و از خود میرود
- خار در پیراهن فرزانه میریزیم ما
- ما گرانی از دل صحرای امکان میبریم
- به شکر این که داری دست بر میخانه ای ساقی
- صبح در خواب عدم بود که بیدار شدیم
- بهار گشت، ز خود عارفانه بیرون آی
- کنون که از کمر کوه، موج لاله گذشت