سه شنبه, ۲۹ اسفند, ۱۴۰۲ / 19 March, 2024
مجله ویستا

ما گر چه در بلندی فطرت یگانه‌ایم


ما گر چه در بلندی فطرت یگانه‌ایم    صد پله خاکسارتر از آستانه‌ایم
درگلشنی که خرمن گل می‌رود به باد    در فکر جمع خار و خس آشیانه‌ایم
از ما مپرس حاصل مرگ و حیات را    در زندگی، به خواب و به مردن، فسانه‌ایم
چون صبح، زیر خیمه‌ی دلگیر آسمان    در آرزوی یک نفس بی‌غمانه‌ایم
چون زلف، هر که را که فتد کار در گره    با دست خشک، عقده گشا همچو شانه‌ایم
آنجاست ادمی که دلش سیر می‌کند    ما در میان خلق همان بر کرانه‌ایم
ما را زبان شکوه ز بیداد یار نیست    هر چند آتشیم، ولی بی‌زبانه‌ایم
گر تو گل همیشه بهاری زمانه را    ما بلبل همیشه بهار زمانه‌ایم
صائب گرفته‌ایم کناری ز مردمان    آسوده از کشاکش اهل زمانه‌ایم


همچنین مشاهده کنید