جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

یک روز گل از یاسمن نچیدی


یک روز گل از یاسمن نچیدی    پستان سحر خشک شد از بس نمکیدی
تبخال زد از آه جگر سوز لب صبح    وز دل تو ستمگر دم سردی نکشیدی
صد بار فلک پیرهن خویش قبا کرد    یک بار تو بیدرد گریبان ندریدی
چون بلبل تصویر به یک شاخ نشستی    ز افسردگی از شاخ به شاخی نپریدی
یک صبحدم از دیده سرشکی نفشاندی    از برگ گل خویش گلابی نکشیدی
گردید ز دندان تو دندانه لب جام    یک بار لب خود ز ندامت نگزیدی
ایام خزان چون شوی ای دانه برومند؟    از خاک چو در فصل بهاران ندمیدی
از شوق شکر، مور برآورد پر و بال    صائب تو درین عالم خاکی چه خزیدی؟


همچنین مشاهده کنید