عاشقی تا در دل ما راه کرد

عاشقی تا در دل ما راه کرد		اغلب انفاس ما را آه کرد
بود هر باری دلم عاشق به طوع		برد و زیر پای عشق اکراه کرد
عیش چون نوش مرا چون زهر کرد		صبر چون کوه مرا چون کاه کرد
باز در شهر مسلمانان مغی		کرد ما را بسته و ناگاه کرد
از تن باریک من زنار ساخت		وز دل سنگینم آتشگاه کرد
با همه محنت که دیدم من به عشق		کو مرا بی قدر و آب و جاه کرد
نیک خواهم عشق را گر چه مرا		او به کام دشمن و بدخواه کرد