در مدح موئتمن سرخسی

رتبت و تمیکن صدر موئتمن		همچو قدر و همتش بی‌منتهاست
آفتابش در سخاوت مقتدیست		واسمان را در کفایت مقتداست
طبع شد بیگانه با آز و نیاز		تا کفش با جود و بخشش آشناست
دست او را خواستم گفتن سخیست		باز گفتم نه غلط کردم سخاست
ای جوادی کز پی مدح و ثنات		بر من از مدح و ثنا مدح و ثناست
عالمی از کبریایی سر به سر		گرچه عالم سر به سر کبر و ریاست
زحمتی آورده‌ام بار دگر		گرچه روز و شب دلت در یاد ماست
کار شاعر زحمت آوردن بود		وانکه رحمت آورد کار شماست
هست مستغنی ز شرح از بهر آنک		شرح کردن زانچه می‌دانی خطاست
بادت اندر دولت باقی بقا		تا بقا از ایزد باقی بقاست