از زبان پسران میرداد که یکی طوطی به یک ملقب به ناصرا...

گیتی به سر سنان گشادیم		پس از سر تازیانه دادیم
ملک همه خسروان گرفتیم		سد همه دشمنان گشادیم
بنیاد جهان اگر کهن بود		از عدل جهان نو نهادیم
قایم به وجود ماست گیتی		بس آتش و آب و خاک و بادیم
شادند به عدل ما جهانی		ما لاجرم از زمانه شادیم
تا ظن نبری که ما به شاهی		امروز به تازگی فتادیم
کز مادر خویش روز اول		شایسته‌ی تخت و تاج زادیم
سنجر که جهان سراسر او داشت		از ماست و ما از آن نژادیم
مسمار سه ملک برکشیدیم		جایی که دو دم بایستادیم
گر عادل و راد بود سنجر		شکرست که عادلیم و رادیم
بیداد و ستم نیاید از ما		کاخر پسران میردادیم