آن شاه حسن بین و به تمکین نشستنش

آن شاه حسن بین و به تمکین نشستنش		و آن خیرگی و طرف کله برشکستنش
آن تیر غمزه پرکش و از منتظر کشی است		موقوف صد کمان ز کمانخانه جستنش
سروی است در برم که براندام نازنین		ماند نشان ز بند قبا چست بستنش
سر رشته‌ی رضا به دل غیر بسته یار		اما چنان نبسته که به توان گسستنش
باشد کمینه بازی آن طفل بر دلم		بر همزدن دو چشم و به صد نیش خستنش
صیدیست محتشم که به قیدی فتاده لیک		مرگیست بی‌تکلف از آن قید رستنش