ای بدل کرده آشنایی را

ای بدل کرده آشنایی را		برگزیده ز ما جدایی را
خوی تیز از برای آن نبود		که ببرند آشنایی را
در فراقت چو مرغ محبوسم		که تصور کند رهایی را
مژه در خون چو دست قصاب است		بی تو مر دیده‌ی سنایی را
شمع رخساره‌ی تو می‌طلبم		همچو پروانه روشنایی را
آفتابی و بی تو نوری نیست		ذره‌ای این دل هوایی را
عندلیبم بجان همی جویم		برگ گل دفع بی‌نوایی را
بی‌جمالت چو سیف فرغانی		ترک کردم سخن سرایی را
چاره‌ی کارها بجستم و دید		چاره وصل است بی‌شمایی را