گر درد سر نباشدت، ای باد صبحدم

گر درد سر نباشدت، ای باد صبحدم		روزی به دستگیری ما رنجه کن قدم
پیش آی و تازه کن به سر آهنگ آن سرا		بر خیز و بسته کن به دل احرام آن حرم
او را یکی ببین و چو بینی « و ان یکاد»		بر خوان و چون بخوانی بر روی او بدم
گو: ای شکسته خاطر ما را به دست هجر		گو: ای سپرده سینه‌ی ما را به پای غم
ما را به پیش ناوک هجران مکن هدف		ما را میان لشکر خواری مکن علم
زر خواستی به عشوه و سر می‌نهیم نیز		دل میبری به غارت و جان می‌دهیم هم
اینجا که خط تست بدان می‌نهیم سر		و آنجاکه نام ماست بر آن می‌کشی قلم
آهیست در فراقت و پنجاه شعله نار		چشمیست ز اشتیاقت و پنجاه کاسه نم
گاهی تنم چو رعد بنالد ز هجر پر		گاهی دلم چو برق بسوزد ز وصل کم
بر بیدلی، که عهد تو دارد مگیر خشم		بر عاشقی، که مهر تو ورزد، مکن ستم
پیش آر جوشنی، که ز پشتم گذشت تیر		بفرست مرهمی، که به جانم رسید الم
چون صید هر کسی شدی از بی‌کسان مگرد		چون رام دیگران شدی از اوحدی مرم