در مناجات

ازین گفتن، خدایا، شرم دارم		و زان حضرت به غایت شرمسارم
ز فیض خود دلم پر نور گردان		زبانم را ز باطل دور گردان
ضمیرم را ز معنی بهره ور کن		خیال فاسد از طبعم بدر کن
مرا توفیق نیکو بندگی ده		دلم را زنده دار و زندگی ده
ز خود رایی تبه شد کار ما را		خداوندا، به خود مگذار ما را
گناه هر که در عالم بیامرز		و زان پس اوحدی را هم بیامرز