حکایت

گدایی گشت با شهزاده‌ای جفت		بدان جرمش چو میکشتند، میگفت
به دست خود سزای خویش دیدم		که: پا پیش از گلیم خود کشیدم
هر آن مفلس که باشد طالب گنج		تحمل بایدش کردن بسی رنج
سزای خویش باید یار جستن		به قدر قوت خود بار جستن
چوحسن و پادشاهی یار باشند		طلب‌گاران مفلس خوار باشند
گدا، آن به، که سلطان را نداند		ولیکن عاشق این معنی چه داند؟
بر عاشق چه سلطان و چه درویش؟		تو عاشق باش و از سلطان میندیش