در تربیت اولاد

شرم دار، ای پدر، ز فرزندان		ناپسندیده هیچ مپسند آن
با پسر قول زشت و فحش مگوی		تا نگردد لیم و فاحشه گوی
تو بدارش به گفتها آزرم		تا بدارد ز کرده‌های تو شرم
بچه‌ی خویش را به ناز مدار		نظرش هم ز کار باز مدار
چون به خواری برآید و سختی		نکشد محنت و زبون بختی
کارش آموز، تا شود بنده		جور کن، تا شود سر افگنده
مدهش دل، که پهلوان گردد		تو شوی پیر و او جوان گردد
گر کمانش خری، چو تیر شود		ور کمر یافت، خود اسیر شود
ننشیند، سفر کند ز برت		بگدازد ز هجر خود جگرت
هر دم آید به روی او خطری		هر زمان آورند ازو خبری
مادر از اشتیاق او میرد		پدر اندر فراق او میرد
چون هوس کرد پنجه و کشتیش		گر اجازت دهی همی کشتیش
یا به جنگیش برند و سر بدهد		یا شود دزد مال و زر بنهد
گر چه فرزند کشته‌ی تو بود		این بلا دست‌رشته‌ی تو بود