پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

منزلگه جانست که جانان من آنجاست


منزلگه جانست که جانان من آنجاست    یا روضه‌ی خلدست که رضوان من آنجاست
هردم بدلم می‌رسد از مصر پیامی    گوئیکه مگر یوسف کنعان من آنجاست
پر می‌زند از شوق لبش طوطی جانم    آری چکنم چون شکرستان من آنجاست
هر چند که در دم نشود قابل درمان    درد من از آنست که درمان من آنجاست
شاهان جهان را نبود منزل قربت    آنجا که سراپرده‌ی سلطان من آنجاست
جائیکه عروسان چمن جلوه نمایند    گل را چه محل چونکه گلستان من آنجاست
برطرف چمن سرو سهی سر نفرازد    امروز که آن سرو خرامان من آنجاست
بستان دگر امروز بهشتست ولیکن    هرجا که توئی گلشن و بستان من آنجاست
مرغان چمن‌باز چو من عاشق و مستند    کان نرگس مست و گل خندان من آنجاست
گر نیست وصولم به سراپرده‌ی وصلت    زینجا که منم میل دل و جان من آنجاست
از زلف تو کوته نکنم دست چو خواجو    زیرا که مقام دل حیران من آنجاست


همچنین مشاهده کنید