پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

بیش ازین بی همدمی در خانه نتوانم نشست


بیش ازین بی همدمی در خانه نتوانم نشست    بر امید گنج در ویرانه نتوانم نشست
در ازل چون با می و میخانه پیمان بسته‌ام    تا ابد بی باده و پیمانه نتوانم نشست
ایکه افسونم دهی کز مار زلفش سر مپیچ    بر سر آتش بدین افسانه نتوانم نشست
مرغ جان را تا نسوزد ز آتش دل بال و پر    پیش روی شمع چون پروانه نتوانم نشست
در چنین دامی که نتوان داشت اومید خلاص    روز و شب در آرزوی دانه نتوانم نشست
منکه در زنجیرم از سودای زلف دلبران    بی پریروئی چنین دیوانه نتوانم نشست
آتش عشقش دلم را زنده می‌دارد چو شمع    ورنه زینسان مرده دل در خانه نتوانم نشست
یکنفس بی‌اشک می‌خواهم که بنشینم ولیک    در میان بحر بی دردانه نتوانم نشست
اهل دل گویند خواجو از سر جان برمخیز    چون نخیرم زانکه بی‌جانانه نتوانم نشست


همچنین مشاهده کنید