دیشب درآمد از درم آنماه چهره مست

دیشب درآمد از درم آنماه چهره مست		مانند دسته‌ی گل و گلدسته‌ئی بدست
خطش نبات و پسته‌ی شکرشکن شکر		سروش بلند و سنبل پرتاب و پیچ مست
زلف سیاه سرکش هندوش داده عرض		در چین هزار کافر زنگی بت پرست
از دیده محو کرد مرا هر چه هست و نیست		سودای آن عقیق گهر پوش نیست هست
در بست راه عقل چو آن بت قبا گشود		بگشود کار حسن چو آن مه کمر ببست
در مشگ می‌فکند بفندق شکنج و تاب		وز نار و عشوه گوشه‌ی بادام می‌شکست
پر کرد جامی از می گلگون و درکشید		وانگه ببست بند بغلطان و برنشست
گفتم زکوة لعل درافشان نمی‌دهی		یاقوت روح پرور شیرین بدر بخست
گفتم ز پیش تیر تو خواجو کجا جهد		گفتا ز نوک ناوک ما هیچکس نرست