سپیده‌دم که صبا دامن سمن بدرد

سپیده‌دم که صبا دامن سمن بدرد		ز مهر روی تو گل جیب پیرهن بدرد
اگر ز پسته‌ی تنگ تو دم زند غنچه		نسیم باد صبا در دمش دهن بدرد
چو در محاوره آید لب گهربارت		عقیق پیرهن لعل بر بدن بدرد
ز وصف کوی تو گر شمه‌ئی نسیم بهار		بباغ عرضه دهد زهره‌ی چمن بدرد
اگر ز مهر تو یک ذره بر سپهر افتد		عروس قصر فلک ستر خویشتن بدرد
مگر ز پرده نیاید نگار من بیرون		وگرنه پرده‌ی ناموس مرد و زن بدرد
اگر ز غیرت بلبل صبا خبر یابد		شگفت باشد اگر شقه‌ی سمن بدرد
گهی که پرده برافتد ز طلعت شیرین		زمانه پرده‌ی فرهاد کوهکن بدرد
بروز حشر چو بوی تو بشنود خواجو		ز خاک مست برون افتد و کفن بدرد