جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

آفتابست یا ستاره‌ی بام


آفتابست یا ستاره‌ی بام    که پدید آمد از کناره‌ی بام
ماه در عقرب و قصب برماه    شام بر نیمروز و چین در شام
نام خالش مبر که وحشی را    طمع دانه افکند در دام
خیز تا می خوریم و بنشانیم    آتش دل بب آتش فام
باده پیش آر تا فرو شوئیم    جامه‌ی جان به آب دیده‌ی جام
می جوشیده خور که حیف بود    پخته در جوش و ما بدینسان خام
عاقلان سر عشق نشناسند    کاین صفت نبود از خواص و عوام
عشق عامست و عقل خاص ولیک    چکند خاص با تقلب عام
شمع مجلس نشست خیز ندیم    مه فرو رفت می بیار غلام
دشمنانرا بکام دوست مخواه    دوستانرا مدار دشمن کام
چون برآیی ببام پندارند    که سهیلست یا سپیده‌ی بام
با رخت هر که ماه می‌طلبد    نیست در عاشقی هنوز تمام
سرو با اعتدال قامت تو    ناتراشیده‌ئیست بی اندام
نام خواجو مبر که ننگ بود    اگر از عاشقان برآید نام


همچنین مشاهده کنید