جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

بیا که هندوی گیسوی دلستان تو باشم


بیا که هندوی گیسوی دلستان تو باشم    قتیل غمزه‌ی خونخوار ناتوان تو باشم
گرم قبول کنی بنده‌ی کمین تو گردم    ورم به تیر زنی ناظر کمان تو باشم
کنم بقاف هوای تو آشیانه چو عنقا    بدان امید که مرغی ز آشیان تو باشم
دلم چو غنچه بخندد چو سر ز خاک برآرم    ببوی آنکه گیاهی ز بوستان تو باشم
ز خوابگاه عدم چون بحشر باز نشستم    براستان که همان خاک آستان تو باشم
اگر بب حیاتم هزار بار برآرند    هنوز سوخته آتش سنان تو باشم
تو شمع جمعی و خواهم که پیش روی تو میرم    تو پادشاهی و آیم که پاسبان تو باشم
مرا بهر زه در آئی مران که در شب رحلت    درای راه نوردان کاروان تو باشم
چو از میان تو یک موی در کنار نبینم    چو موی گردم از آنرو که چون میان تو باشم
اگر هزار شکایت بود ز دور زمانم    چگونه شکر نگویم که در زمان تو باشم
غلام خویشتنم خوان بحکم آنکه چو خواجو    بخاک راه نیرزم اگر نه زان تو باشم


همچنین مشاهده کنید