ما را ز شوق یار بغیر التفات نیست

ما را ز شوق یار بغیر التفات نیست		پروای جان خویش و سر کاینات نیست
از پیش یار اگر نفسی دور می‌شوم		هر دم که میزنم ز حساب حیات نیست
در عاشقی خموشی و در هجر صابری		این خود حکایتیست که در ممکنات نیست
رندی گزین که شیوه‌ی ناموس و رنگ و بو		غیر از خیال باطل و جز ترهات نیست
بگذار هرچه داری و بگذر که مرد را		جز ترک توشه توشه‌ی راه نجات نیست
از خود طلب که هرچه طلب میکنی زیار		در تنگنای کعبه و در سومنات نیست
در یوزه کردم از لب دلدار بوسه‌ای		گفتا برو عبید که وقت زکوة نیست