از تو همین تواضع عامی مرا بس است

از تو همین تواضع عامی مرا بس است		در هفته‌ای جواب سلامی مرا بس است
نی صدر وصل خواهم و نی پیشگاه قرب		همراهی تو یک دو سه گامی مرا بس است
بیهوده گرد عرصه‌ی جولانگه توام		گاهی کرشمه‌ای و خرامی مرا بس است
خمخانه‌ای نمی‌طلبم از شراب وصل		یک قطره بازمانده جامی مرا بس است
وحشی مگو، بگو سگ کو ، بلکه خاک راه		یعنی ز تو نوازش مامی مرا بس است