به مفت نیز نیرزد

زری که می‌طلبم دوش لطف فرمودی		ز من کسی نستاند به سد هزار نیاز
به مفت نیز نیرزد و گرنه هم خود گوی		که من چرا زر مفتی چنین دهم به تو باز
به هزل دست به دستش برند و اندازند		به جان رسیدم از این دست بر دو دست انداز
زریست لایق همیان و کیسه‌ی تاجر		چرا که خرج نگردد به سالهای دراز