هجو خواجه

ای خواجه هجو ریشه فرو می‌برد، بترس		شاخی‌ست این که می‌ندهد میوه‌ی بهی
حاکم تو باش و جانب خود گیر و حکم کن		کردم در این معامله من با تو کوتهی
شاعر اگر تو باشی و از من طمع کنی		این وعده‌ها دهم که تو دادی و می‌دهی
هم خود بگو که از پی تحریر هجو من		یک لحظه کاغذ و قلم از دست می‌نهی ؟