حکایت اتابک تکله

در اخبار شاهان پیشینه هست		که چون تکله بر تخت زنگی نشست
به دورانش از کس نیازرد کس		سبق برد اگر خود همین بود و بس
چنین گفت یک ره به صاحبدلی		که عمرم بسر رفت بی حاصلی
بخواهم به کنج عبادت نشست		که دریابم این پنج روزی که هست
چو می‌بگذرد ملک و جاه و سریر		نبرد از جهان دولت الا فقیر
چو بشنید دانای روشن نفس		بتندی برآشفت کای تکله بس!
طریقت بجز خدمت خلق نیست		به تسبیح و سجاده و دلق نیست
تو بر تخت سلطانی خویش باش		به اخلاق پاکیزه درویش باش
بصدق و ارادت میان بسته‌دار		ز طامات و دعوی زبان بسته‌دار
قدم باید اندر طریقت نه دم		که اصلی ندارد دم بی‌قدم
بزرگان که نقد صفا داشتند		چنین خرقه زیر قبا داشتند