حکایت در معنی عزت نفس مردان

سگی پای صحرا نشینی گزید		به خشمی که زهرش ز دندان چکید
شب از درد بیچاره خوابش نبرد		به خیل اندرش دختری بود خرد
پدر را جفا کرد و تندی نمود		که آخر تو را نیز دندان نبود؟
پس از گریه مرد پراگنده روز		بخندید کای مامک دلفروز
مرا گر چه هم سلطنت بود و بیش		دریغ آمدم کام و دندان خویش
محال است اگر تیغ بر سر خورم		که دندان به پای سگ اندر برم
توان کرد با ناکسان بدرگی		ولیکن نیاید ز مردم سگی