سه شنبه, ۲۹ اسفند, ۱۴۰۲ / 19 March, 2024
مجله ویستا

حکایت لقمان حکیم


شنیدم که لقمان سیه‌فام بود    نه تن‌پرور و نازک اندام بود
یکی بنده‌ی خویش پنداشتش    زبون دید و در کار گل داشتش
جفا دید و با جور و قهرش بساخت    به سالی سرایی ز بهرش بساخت
چو پیش آمدش بنده‌ی رفته باز    ز لقمانش آمد نهیبی فراز
به پایش در افتاد و پوزش نمود    بخندید لقمان که پوزش چه سود؟
به سالی ز جورت جگر خون کنم    به یک ساعت از دل بدر چون کنم؟
ولی هم ببخشایم ای نیکمرد    که سود تو ما را زیانی نکرد
تو آباد کردی شبستان خویش    مرا حکمت و معرفت گشت بیش
غلامی است در خیلم ای نیکبخت    که فرمایمش وقتها کار سخت
دگر ره نیازارمش سخت، دل    چو یاد آیدم سختی کار گل
هر آن کس که جور بزرگان نبرد    نسوزد دلش بر ضعیفان خرد
گر از حاکمان سختت آید سخن    تو بر زیردستان درشتی مکن


همچنین مشاهده کنید