حکایت

یکی برد با پادشاهی ستیز		به دشمن سپردش که خونش بریز
گرفتار در دست آن کینه توز		همی گفت هر دم به زاری و سوز
اگر دوست بر خود نیازردمی		کی از دست دشمن جفا بردمی؟
بتا جور دشمن به دردش پوست		رفیقی که بر خود بیازرد دوست
تو با دوست یکدل شو و یک سخن		که خود بیخ دشمن برآید ز بن
نپندارم این زشت نامی نکوست		به خشنودی دشمن آزار دوست