ایضا

رضینا من وصالک بالوعود		علی ما انت ناسیة العهود
ترکت مدامعی طوفان نوح		و نار جوانحی ذات الوقود
صرمت حبال میثاقی صدودا		وألزمهن کالحبل الورید
نفرت تجانبا فاصفر وردی		فعودی ربما یخضر عودی
متی امتت کوس الشوق یغنی		انین الوجد من نغمات عود
و اصبح نوم اجفانی شریدا		لعلک ای ملیحة ان ترودی
الیس اصدر انعم من حریر؟		فکیف القلب اصلب من حدید
و کم تنحل عقدة سلک دمعی		لربات الاساور والعقود
اکاد اطیرفی الجو اشتیاقا		اذا ما اهتز بانات القدود
لقد فتنتنی بسواد شعر		و حمرة عارض و بیاض جید
و أسفرت البراقع عن خدود		اقول تحمرت بدم الکبود
و غربیب العقائص مرسلات		یطلن کلیلة الدنف الوحید
غدائر کالصوالج لاویات		قد التفت علی اکر النهود
لیالی بعدهن مساء موت		و یوم وصالهن صباح عید
الا انی شغفت بهن حقا		و کیف الحق استر بالجحود
و لو انکرت ما بی لیس یخفی		تغیر ظاهری ادنی شهودی
تشابه بالقیامة س حالی		و الا لم تکن شهدت جلودی
لقد حملت صروف الدهر عزمی		علی جوب القفار و قطع بید
نهضت اسیر فی الدنیا انطلاقا		فاوثقنی المودة بالقیود
و لا زمنی لزام الصبر حتی		سعدت بطلعة الملک السعید
من استحمی بجاه جلیل قدر		لقد اوی الی رکن شدید