به اقرار آوردن معاویه ابلیس را

تو چرا بیدار کردی مر مرا		دشمن بیداریی تو ای دغا
همچو خشخاشی همه خواب آوری		همچو خمری عقل و دانش را بری
چارمیخت کرده‌ام هین راست گو		راست را دانم تو حیلتها مجو
من ز هر کس آن طمع دارم که او		صاحب آن باشد اندر طبع و خو
من ز سرکه می‌نجویم شکری		مر مخنث را نگیرم لشکری
همچو گبران من نجویم از بتی		کو بود حق یا خود از حق آیتی
من ز سرگین می‌نجویم بوی مشک		من در آب جو نجویم خشت خشک
من ز شیطان این نجویم کوست غیر		کو مرا بیدار گرداند بخیر
گفت بسیار آن بلیس از مکر و غدر		میر ازو نشنید کرد استیز و صبر