یکی پرسید از عالمی عارفی کی اگر در نماز کسی بگرید به ...

آن یکی پرسید از مفتی به راز		گر کسی گرید به نوحه در نماز
آن نماز او عجب باطل شود		یا نمازش جایز و کامل بود
گفت آب دیده نامش بهر چیست		بنگری تا که چه دید او و گریست
آب دیده تا چه دید او از نهان		تا بدان شد او ز چشمه‌ی خود روان
آن جهان گر دیده است آن پر نیاز		رونقی یابد ز نوحه آن نماز
ور ز رنج تن بد آن گریه و ز سوک		ریسمان بسکست و هم بشکست دوک