حضرت مهدی در قران

● آیات ١
« و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین/ و نمكن لهم فی الارض و نری فرعون و هامان و جنود هما منهم ما كانوا یحذرون »
« و ما اراده می كنیم بر كسانی كه در زمین ضعیف گردیده اند منت گذاریم، و آنان را روی زمین حكومت بخشیم و آنچه را كه فرعون و هامان و لشگریانشان را بیم داده بودیم از آنان بنمایانیم. »
در بخش سوم «نهج البلاغه» مولا علی بن ابیطالب علیه السلام چنین آمده: لتعطفن الدنیا علینا بعد شماسها عطف الضروس علی ولدها: پس از آنكه دنیا مانند شتر تند خوئی كه از فرزند خود میگریزد از ما گریخت سرانجام به سوی ما باز خواهد گشت.
برای خواندن ادامه مطلب روی ادامه مطلب کیلیک فرمایید
● آیات۲
پس از این بیان حضرت علی علیه السلام آیه زیر را تلاوت فرمودند:
و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین /
« وعد الله الذین امنوا و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض – كما استخلف الذین من قبلهم – و لیمكنن لهم دینهم الذی ار تضی لهم و لیبدلنهم من بعد خوفهم امنا یعبد و ننی لایشكرون بی شیئا و من كفر بعد ذلك فاولئك هم الفاسقون»
در تفسیر (مجمع البیان) طبرسی و (تفسیر عیاشی) و تفاسیر دیگر آمده كه حضرت امام علی بن الحسین علیه السلام این آیه را خواند، آنگاه فرمودند: « آنان – به خدا قسم – شیعیان ما اهل البیت هستند كه خدای تعالی این خلقت بخشیدن به آنان را به دست مردی از خاندان ما – كه مهدی این امت باشد – انجام خواهد داد. مهدی همان كسی است كه رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره اش فرمود: اگر از دنیا جز یك روز باقی نمانده باشد، خدای تعالی آن را آنقدر طولانی سازد تا آنكه مردی از عدل و داد پر كند، آنگونه كه از ظلم و جور پر شده باشد»
● آیات٣
« و لقد كتبنا فی الزبور من بعد الذكر ان الارض یرثها عبادی الصالحون »
« و ما در زبور پس از تورات نوشتیم كه زمین را بندگان صالح ما به ارث میبرند. »
گو آنكه مفسران در معنای « زبور » اختلاف نموده اند و نیز درباره كلمه « ذكر » نیز فی الجمله اختلافاتی وجود دارد؛ این اختلافات، اساسی و ریشه ای نیست. خواه مقصود از «زبور» اینجا كتاب آسمانی نازل شده بر پیامبر خدا حضرت داوود علیه السلام باشد و خواه هر نوع كتاب آسمانی كه بر انبیا نازل گردیده است – همچنین این كه مراد از كلمه « ذكر » در این آیه، تورات باشد یا قران و یا لوح محفوظ – به هر حال معنی آیه در حد قول مفسران این است: ما در كتابهایی كه بر انبیا نازل كردیم – یا در زبوری كه بر حضرت داوود نازل كردیم – پس از آوردن در ذكر – یا در ام الكتابی كه در آسمان بوده كه یا لوح محفوظ است یا تورات و یا قرآن – نوشتیم كه : محققاً زمین را بندگان صالح ما به ارث میبرند. طبرسی و دیگران در تفسیر این آیه از حضرت ابو جعفر امام محمد بن علی الباقر علیهما السلام روایت مینمایند كه ایشان فرمودند : «آنان یاران مهدی علیه السلام در آخر الزمان اند».

منبع : به‌سوی نور