من پای همی ز سر نمی‌دانم

من پای همی ز سر نمی‌دانم		او را دانم دگر نمی‌دانم
چندان می عشق یار نوشیدم		کز میکده ره بدر نمی‌دانم
جایی که من اوفتاده‌ام آنجا		از هیچ وجود اثر نمی‌دانم
گر صد ازل و ابد به سر آید		از موضع خود گذر نمی‌دانم
جز بی جهتی نشان نمی‌یابم		جز بی صفتی خبر نمی‌دانم
مرغی عجبم زبس که پریدم		گم گشتم و بال و پر نمی‌دانم
این حال چو هیچکس نمی‌داند		من معذورم اگر نمی‌دانم
بگرفت دلم ز دانم و دانم		تا کی دانم مگر نمی‌دانم
چون قاعده‌ی وجود بر هیچ است		یک قاعده معتبر نمی‌دانم
جنبش ز هزار گونه می‌بینم		یک جنبش جانور نمی‌دانم
آن چیست که خلق ازوست جنبنده		کو علم چو این قدر نمی‌دانم
با خلق مرا چکار چون خود را		گم کردم و پا و سر نمی‌دانم
با آنکه فرید پست گشت این جا		زین پست بلندتر نمی‌دانم