دور از چمن وصل یکی مرغ اسیرم

دور از چمن وصل یکی مرغ اسیرم		ترسم که شوی غافل و در دام بمیرم
خواهم که شوم ازنظر لطف تو غایب		هر چند که پر دردم و بسیار حقیرم
گر آب فراموشی ازین بیشتر آید		ترسم که فرو شوید از آن لوح ضمیرم
جان کرد وداع تن و برخاست که وحشی		بنشین تو که من در قدم موکب میرم