روش‌های پیش‌گیری از بارداری

روش‌هاى پيش‌گيرى از بارداري، طبق تعريف، روش‌هاى جلوگيرى هستند که خانم‌ها را از حاملگى‌هاى ناخواسته محافظت مى‌کنند. اين روش‌ها شامل همه روش‌هاى موقت و دائمى جلوگيرى از باردارى هستند که مى‌توانند از حاملگى بعد از انجام نزديکى جلوگيرى کنند.

در چند سال اخير شاهد انقلابى در روش‌هاى پيش‌گيرى از باردارى بوده‌ايم و انسان سعى کرده است در چرخه تخمک‌گذارى دخالت کند.

در حال حاضر عقيده عمومى بر اين است که هيچ‌گاه، روش پيش‌گيرى از باردارى کاملى وجود نخواهد داشت. يعنى روشى که ايمن، مؤثر، مقبول، ارزان، برگشت‌پذير، با طرز مصرف آسان مستقل از نزديکى باشد و به اندازه‌اى طولانى اثر باشد که نيازى به تجويز مکرر نداشته و نظارت پزشکى زيادى نخواهد. به‌ علاوه، روشى که براى گروهى بسيار مناسب به‌ نظر مى‌رسد، ممکن است براى گروه ديگر مناسب نباشد چرا که الگوهاى فرهنگي، مذهبي، باورها و وضعيت اقتصادى اجتماعى افراد با هم متفاوت است. از آنجائى که هيچ روشى نمى‌تواند نيازهاى اجتماعي، فرهنگي، زيبائى شناختى و خدماتى را براى همه افراد و جوامع پاسخ‌گو باشد، جستجو براى روش پيش‌گيرى ايده‌آل متوقف شده است. شيوه فعلى برخورد، در برنامه‌هاى تنظيم خانواده، 'انتخاب از ميان مجموعه‌اى از روش‌ها' (Cafeteria choice) مى‌باشد در اين روش همه روش‌ها به فرد پيشنهاد مى‌گردد و او مى‌تواند بر اساس نيازها و خواسته‌هاى خود انتخاب کند و تنظيم خانواده را به‌ عنوان راهى براى زندگى برگزيند.

اصطلاح روش‌هاى تنظيم خانواده توافقى (Conventional contraceptives) به روش‌هائى اشاره مى‌کند که نياز به عملکرد خاصى در زمان تماس جنسى دارد مثل: کاندوم، اسپرم‌کش‌ها و غيره. هر روش جلوگيرى از باردارى فوايد و معايب خاص خود را دارد. موفقيت هر روش پيش‌گيرى نه تنها بستگى به اثربخشى آن در جلوگيرى از باردارى دارد بلکه به ميزان استمرار استفاده صحيح آن نيز وابسته است.

روش‌هاى پيش‌گيرى از باردارى به دو دسته کلى تقسيم مى‌شوند: روش‌هاى موقت (روش‌هاى فاصله‌گذارى - Spacing methods) و روش‌هاى دائمى (Terminal methods).