|
|
|
|
|
| سر را اندکى نگه مى‌دارد، گرفتن عملى است بازتابي، رها کردن ممکن نيست.
|
|
|
|
| در برابر محرکى واکنش حرکتى کلى دارد. مشت‌ها بسته است. با صداى ناگهانى يک‌باره از جا مى‌پرد.
|
|
|
|
| سر را براى چند ثانيه نگه مى‌دارد. هنگام استحمام به‌شدت دست و پا مى‌زند. ممکن است در هنگام نوازش لبخند بزند. برخى صداهاى نامفهوم توليد مى‌کند.
|
|
|
|
| اگر کودک را راست نگه داريم، سر او تلوتلو مى‌خورد. براى مدت کوتاهى اسباببازى را نگه مى‌دارد. در حينى که دست‌هاى خود را به اطراف حرکت مى‌دهد به وارسى مى‌پردازد. به لباس چنگ مى‌زند. غن‌غن مى‌کند و با خود مى‌خندد.
|
|
|
|
|
|
| در حالى که به پشت دراز کشيده است، سرش را به اين طرف و آن طرف مى‌چرخاند. در حالت نشسته اگر به جائى تکيه دهد، سر خود را راست نگه مى‌دارد، انگشت‌هاى خود را تکان مى‌دهد، و خراش مى‌دهد. دست خود را براى گرفتن اسباببازى دراز مى‌کند و آن را مى‌گيرد. سر خود را به‌طرف صدا مى‌چرخاند. با دست‌هاى خود با جغجغه بازى مى‌کند.
|
|
|
|
| مى‌تواند براى لحظه‌اى کوتاه بخش عمده‌اى از وزن خويش را در وضعيت ايستاده حفظ کند. مى‌تواند با چرخش قسمت بالاى بدن بغلتد، مفصل ران را خم کند، و پاى خود را نيز به همان طرف حرکت دهد. از حالت طاقباز مى‌غلتد و دمرو مى‌شود.
|
|
|
|
| سر را به آسانى نگه مى‌دارد و آن را مى‌چرخاند. در حالى که دست‌هاى او به‌طرف جلو دراز شده است، مى‌تواند سر پا بايستد. جغجغه را مى‌گيرد و به دست ديگر خود مى‌دهد. با ديدن خود در آينه، به آن چنگ مى‌زند.
|
|
|
|
| در وضعيت نشسته مى‌تواند براى لحظه‌اى تنهٔ خود را راست بگيرد. در وضعيت دمرو وزن خود را به روى هر دو دست يا يک دست تحمل مى‌کند. اگر او را به حالت سرپا نگه دارند مى‌رقصد و پا به زمين مى‌زند. جغجغه را به خوبى با هر دو دست مى‌گيرد. امکان دارد در هنگام دست به دست کردن اجسام، آنها را سهواً از دست بيندازد. با دراز کردن دست، تمايل خود را براى رفتن به آغوش ديگران اعلام مى‌کند.
|
|
|
|
|
|
| براى زمان‌هاى کوتاهى مى‌تواند تمام وزن بدن را روى پاهاى خود نگهدارد. با استفاده از دست‌ها به دور خود مى‌چرخد. در تقليد از ديگران قاشق را به روى ميز مى‌کوبد.
|
|
|
|
| در حالت نشسته مى‌تواند تنهٔ خود را بدون تزلزل قائم نگهدارد. به جلو خم مى‌شود و دوباره مى‌نشيند. مى‌تواند روى انگشتان پا بايستد. با استفاده از زانوها و دست‌ها حالت چهار دست و پا مى‌گيرد. با نوک انگشت سبابه به اجسام انگشت مى‌زند.
|
|
|
|
|
| زير و رو کردن اشياء کوچک با انگشت اشاره از مشخصات اين سن است، در حالى که انگشت اشارهٔ دست ديگر نيز وضعيتى مشابه به خود گرفته است.
|
|
|
|
| مى‌تواند سر زانو بلند شود و با کمک ديگرى بايستد. امکان دارد بتواند دست خود را به علامت خداحافظى تکان دهد. با کمک ديگرى مى‌تواند مايعات را با استفاده از فنجان بنوشد.
|
|
|
|
|
| کودک ازديدن و شنيدن صداى برخورد اسباب‌بازى‌ها لذت مى‌برد.
|
|
|
|
| مى‌تواند از حالت نشسته دمرو شود و دوباره بنشيند. مى‌تواند انگشتان را به‌طور ارادى باز کند.
|
|
|
|
|
| طفل با کمک و تشويق مى‌تواند نخستين گام‌هاى خود را بردارد.
|
|
|
|
| کودک هنوز قادر نيست که اشياء را نام ببرد ولى مى‌تواند کاربرد آنها را نشان دهد.
|
|
|
|
|
| کودک با سبکى متناسب با سن خود مداد رنگى را در دست مى‌گيرد. اما چند لحظه بعد مداد رنگى را به دست ديگر منتقل مى‌کند.
|
|
|
|
|
| کودک اسباب‌بازى‌ها را به اطراف پرتاب مى‌کند و مجدداً با صداى بلند آنها را مى‌خواند. اين عمل نشانگر فهم و درک کودک از تداوم اشياء است.
|
|
|
|
|
|
|
| مى‌تواند روى چهار دست و پا راه برود. مى‌تواند به خوبى چيزى را از دست رها کند يا آن را بيندازد.
|
|
| کودک با بينائى نسبي، در پاسخ به تقاضاى مراقبت بازى بده - بستان (Give-and-take play) را انجام مى‌دهد.
|
|
|
|
|
| کودک در بازى بده - بستان شرکت نموده و در تبادل اسباببازى و گفتگو نوبت را رعايت مى‌کند.
|
|
|
|
|
| کودک از تماشاى کتاب (با مشارکت مادر) لذت مى‌برد و در عين حال از دو قاشقى که در دست دارد غافل نمى‌شود.
|
|
|
|
