|
|
|
حدود ۸۵ درصد فُسفر در استخوانها و دندانها و بقيه در عضلات، اندامها، خون و مايعات ديگر قرار دارد. اين ماده معدنى هم بهصورت يون و هم بهصورت متصل مثل فُسفوليپيدها و فُسفوپروتئين مىباشد.
|
|
|
فُسفر اعمال متعددى دارد. علاوه بر نقش در تشکيل استخوانها و دندانها، بافر اصلى بدن، جزئى از بسيارى از آنزيمها و براى انقباض عضلانى و فعاليت عصبى ضرورى مىباشد. فُسفر بخشى از ترکيب آدنوزين ترىفسفات (ATP) و آدنوزين دىفسفات (ADP) است که انرژى را براساس نياز بدن ذخيره يا آزاد مىکند. فُسفر در ترکيب DNA و RNA نيز وجود دارد.
|
|
|
تقريباً تمام فُسفر غذائى جذب مىشود. حضور کاتيونهائى مثل منيزيم، آلومينيوم و کلسيم جذب آن را کم مىکند. ويتامين D در جذب فسفر که با مکانيسم فعال و انتقال غيرفعال انجام مىشود، نقش دارد. کليهها با افزايش يا کاهش دادن دفع فسفر و براساس نياز، هموستاز بدن را حفظ مىکنند.
|
|
|
در مورد ميزان مورد نياز فسفر مطالعات کمى انجام شده است. ولى براساس RDA ميزان توصيه شده براى آن ۸۰۰ ميلىگرم مىباشد.
|
|
|
فسفر در گروههاى غذائى مختلف وجود دارد. لبنيات بهترين منابع آن هستند. حبوبات، مغزها و مواد غذائى حيوانى منابع عالى فسفر مىباشند. بنابراين اگر رژيم غذائى کلسيم و پروتئين کافى داشته باشد، مقدار کافى فسفر نيز دارد. بسيارى از فرآوردههاى غذائى مثل نوشابههاى گازدار داراى فسفر هستند.
|
|
|
کمبود فسفر مشاهده نشده است.
|
|
| مسموميت (دريافت بيش از اندازه)
|
|
مسموميت در اثر فسفر تاکنون گزارش نشده است.
|