باز در دام بلای تو فتادیم ای پسر

باز در دام بلای تو فتادیم ای پسر		بر سر کویت خروشان ایستادیم ای پسر
زلف تو دام است و خالت دانه و ما ناگهان		بر امید دانه در دام او افتادیم ای پسر
گاه با چشم و دل پر آتش و آب ای نگار		گاه با فرق و دو لب بر خاک و بادیم ای پسر
تا دل ما شد اسیر عقرب زلفین تو		همچو عقرب دستها بر سر نهادیم ای پسر
از هوس بر حلقه‌ی زلفین تو بستیم دل		تا ز غم بر رخ ز دیده خون گشادیم ای پسر