حکایت آن شخص کی خواب دید کی آنچ می‌طلبی از یسار به ...

بود یک میراثی مال و عقار		جمله را خورد و بماند او عور و زار
مال میراثی ندارد خود وفا		چون بناکام از گذشته شد جدا
او نداند قدر هم کاسان بیافت		کو بکد و رنج و کسبش کم شتاف
قدر جان زان می‌ندانی ای فلان		که بدادت حق به بخشش رایگان
نقد رفت و کاله رفته و خانه‌ها		ماند چون چغدان در آن ویرانه‌ها
گفت یا رب برگ دادی رفت برگ		یا بده برگی و یا بفرست مرگ
چون تهی شد یاد حق آغاز کرد		یا رب و یا رب اجرنی ساز کرد
چون پیمبر گفته ممن مزهرست		در زمان خالیی ناله گرست
چون شود پر مطربش بنهد ز دست		پر مشو که آسیب دست او خوشست
تی شو و خوش باش بین اصبعین		کز می لا این سرمستست این
رفت طغیان آب از چشمش گشاد		آب چشمش زرع دین را آب داد