عهد قدیم

چه شد آن عهد قدیم و چه شد آن یار ندیم		خون کند خاطر من خاطره‌ی عهد قدیم
چه شدن آن طره پیوند دل و جان که دگر		دل بشکسته‌ی عاشق ننوازد به نسیم
آن دل بازتر از دست کریمم یارب		چون پسندی که شود تنگتر از چشم لیم
عهد طفلی چو بیاد آرم و دامان پدر		بارم از دیده به دامان همه درهای یتیم
یاد بگذشته چو آن دور نمای وطن است		که شود برافق شام غریبان ترسیم
سیم و زر شد محک تجربه‌ی گوهر مرد		که سیه باد بدین تجربه روی زر و سیم
دردناک است که در دام اشغال افتد شیر		یا که محتاج فرومایه شود مرد کریم
هم از الطاف همایون تو خواهم یارب		در بلایای تو توفیق‌ه رضا و تسلیم
نقص در معرفت ماست نگارا، ور نه		نیست بی مصلحتی حکم خداوند حکیم
شهریارا به تو غم الفت دیرین دارد		محترم دار به جان صحبت یاران قدیم