سوی خود خوان یک رهم تا تحفه جان آرم تو را

سوی خود خوان یک رهم تا تحفه جان آرم تو را		جان نثار افشان خاک آستان آرم تو را
از کدامین باغی ای مرغ سحر با من بگوی		تا پیام طایر هم آشیان آرم تو را
من خموشم حال من می‌پرسی ای همدم که باز		نالم و از ناله‌ی خود در فغان آرم تو را
شکوه از پیری کنی زاهد بیا همراه من		تا به میخانه برم پیر و جوان آرم تو را
ناله بی‌تاثیر و افغان بی‌اثر چون زین دو من		بر سر مهر ای مه نامهربان آرم تو را
گر نیارم بر زبان از غیر حرفی چون کنم		تا به حرف ای دلبر نامهربان آرم تو را
در بهار از من مرنج ای باغبان گاهی اگر		یاد از بی برگی فصل خزان آرم تو را
خامشی از قصه‌ی عشق بتان هاتف چرا		باز خواهم بر سر این داستان آرم تو را