جانا بیا که بی تو دلم را قرار نیست

جانا بیا که بی تو دلم را قرار نیست		بیشم مجال صبر و سر انتظار نیست
دیوانه این چنین که منم در بلای عشق		دل عاقبت نخواهد و عقلم به کار نیست
گر خواندنت مراد و گر راندن آرزوست		آن کن که رای تست مرا اختیار نیست
ما را همین بسست که داریم درد عشق		مقصود ما ز وصل تو بوس و کنار نیست
ای دل همیشه عاشق و همواره مست باش		کان کس که مست عشق نشد هوشیار نیست
با عشق همنشین شو و از عقل برشکن		کو را به پیش اهل نظر اعتبار نیست
هر قوم را طریقتی و راهی و قبله‌ایست		پیش عبید قبله بجز کوی یار نیست