تنظیم دما

اتلاف گرمائى ساده

بدن نوزادان و کودکان، سطح گسترده‌ترى داشته و چربى زيرجلدى آنها نسبت به بالغين نازکتر است. بنابراين اتلاف گرمائى به‌طريقهٔ هدايتى و تابشى مى‌تواند تا ۴ برابر بيشتر از بالغين باشد. در نوزادان به‌منظور جبران هيپوترمي، ترشح نوراپى‌نفرين افزايش مى‌يابد. اين افزايش، سرعت متابوليسم را (به‌خصوص در عضلهٔ قلبي) افزايش مى‌دهد و موجب انقباض عروقى مى‌شود که به‌نوبهٔ خود باعث اختلال در پرفيوژن بافت‌ها و افزايش توليد اسيد لاکتيک مى‌گردد. ممکن است شوک و ايست قلبى رخ دهد. دماى محيط خنثي، دمائى است که در آن مصرف اکسيژن توسط نوزاد در حداقل باشد. در اين هنگام اختلاف دماى سطح پوست (به‌خصوص صورت) و محيط کمتر از ۵ْ/۱ سانتى‌گراد (۷ْ/۲ فارنهايت) مى‌باشد. بهترين درجه حرارت محيطى ۳۴ْc يا ۲ْ/۹۳ فارنهايت مى‌باشد (براى نوزادان نارس کمى بالاتر).

اثرات داروها

داروهاى بيهوشى و آرام‌بخش پاسخ‌هاى تنظيم حرارتى بيمار را مختل مى‌کنند. در طول مدتى که مکانيسم تنظيم حرارتى به‌علت بيهوشى مختل است؛ هيپوترمى همراه با کاهش مصرف اکسيژن خواهد بود. نياز به مصرف بالاى اکسيژن در طول مدتى که پاسخ‌هاى قلبى تو ريوى کاهش يافته‌اند مى‌تواند موجب هيپوکسى شديد، اسيدوز و نارسائى قلبى تنفسى گردد.