در هجو رشید وطواط

این غر غرچه جغد دمن است		نیست او را چو همای اصل کریم
چون کلاغ است نجس خوار و حسود		چون خروس است زناکار و لیم
هست چون قمری طناز و وقح		هست چون طوطی غماز و ندیم
چون عقاب الجور آرنده‌ی جور		چون غراب البین آرنده‌ی بیم
نیست در قصر شهان شاهین‌وار		هست بر کنگره‌ها کنگر دیم
نیست طغرل شرف و عنقا نام		هست هدهد لقب و کرکس خیم
گه چو دمسیجک از شاخ به شاخ		گاه چون شب‌پرک از تیم به تیم
رهبر دیو چو طاووس مدام		مایه‌ی فسق چو عصفور مقیم
تا که خاقانی بلبل سخن است		اوست چون باشه گه باد عقیم
بس که شد دشمن این باز سپید		تاش چون زاغ سیه گشت گلیم
زود بی‌نام به شمشیر ملک		سر او چون دم خطاف دو نیم