حساسيت گياه به کلر، سديم وبرُِ گياهان زراعى به کلر کمتر حساسيت نشان مىدهند، اين حساسيت فقط در مورد درختان ميوه از اهميت برخوردار است. در جدول A حساسيت برخى از گياهان نسبت به کلر نوشته شده است. ارقام جدول A حدّ بالاى مقاومت گياه نسبت به کلر است که بالاتر از اين حدّ براى گياه سمّيت خواهد داشت. از ارقام اين جدول بهخوبى مىتوان در طراحى سيستمهاى آبيارى براى بهدست آوردن نسبت آبشويى استفاده نمود.
حساسيت برخى گياهان زراعى به سديم نيز که بر حسب درصد سديم قابل تبادل خاک سنجيده مىشود (ESP) در جدول B نشان داده شده است. ارقامى که درجدول B براى ESP ذکر شده است آستانهاى است که اگر ESP به آن برسد براى گياه خطرناک خواهد بود.
جدول A : حساسيت برخى ميوهها در مقابل کلر (ميلىاکىوالانت در ليتر)
نوع گياه
حداکثر مجاز کلر در عصاره اشباع خاک
نارنج، ليمو ترش
۱۵
لايم، ماندرين
۲۵
پرتقال
۱۰
شليل
۱۰
انگور بىدانه
۲۵
انگور سياه
۱۰
توتفرنگي
۸-۵
جدول B : مقاومت گياهان مختلف زراعى به درصد سديم قابل تبادل خاک
مقاومت در مقابل سديم (درصد سديم قابل
تبادل)
(محدودهاى که تأثير منفى سديم شروع مىشود)
گياه
گياهان بسيار حساس (ESP=2-10)
درختان ميوه مانند سيب،گلابي،
بادام
و
مرکبات
گياهان حساس (ESP=10-20)
لوبيا
گياهان نيمه مقاوم (ESP=20-40)
شبدر،
چاودار،
برنج و
گندم
گياهان مقاوم (ESP=20-40)
پنبه،
يونجه،
گوجهفرنگي و
چغندرقند
گياهان خيلى مقاوم (ESP>60)
چمنها
تأثير سديم و يون کلر بهخصوص در آبيارى بارانى که آب روى گياه پاشيده مىشود از اهميت ويژهاى برخوردار است. در مورد بُر مقاومت گياهان به آن درجدول C آورده شده است.
جدول C : محدوديت آب از نظر بُر براى گياهان زراعتى مختلف