بیا بیا که چو آب حیات درخوردی

بیا بیا که چو آب حیات درخوردی		بیا بیا که شفا و دوای هر دردی
بیا بیا که گلستان ثنات می‌گوید		بیا بیا بنما کز کجاش پروردی
بیا بیا که به بیمارخانه بی‌قدمت		نمی‌رود ز رخ هیچ خسته‌ای زردی
برآ برآ هله ای آفتاب چون بی‌تو		نمی‌رود ز هوا هیچ تلخی و سردی
برآ برآ هله ای مه که حیف بسیارست		که دیده‌ها همه گریان و تو در این گردی
بیا بیا که ولی نعمت همه کونی		که مخلص دل حیران و مهره نردی
بیا بیا و بیاموز بنده خود را		که در امامت و تعلیم و آگهی فردی